چوب (قرآن)چوب، ماده‌ای سخت است که ریشه، ساقه و شاخه درخت را تشکیل می‌دهد و آن را برای سوزاندن یا ساختن اشیا به کار می‌برند. [۱]
لغت نامه، ج۵، ص۷۲۸۴.
۱ - در قرآنخداوند در آیاتی از قرآن منافقان را از نظر بی عقلی و نافهمی به چوبهای پوسیده توخالی تشبیه کرده است. •واذا رایتهم تعجبک اجسامهم وان یقولوا تسمع لقولهم کانهم خشب مسندة.. «و چون آنان را ببينى هيكل هايشان تو را به تعجب وا مى‌دارد و چون سخن گويند به گفتارشان گوش فرا مى‌دهى گويى آنان شمعك هايى پشت بر ديوارند (كه پوك شده و درخور اعتماد نيستند) هر فريادى را به زيان خويش مى‌پندارند خودشان دشمنند از آنان بپرهيز خدا بكشدشان تا كجا (از حقيقت) انحراف يافته‌اند.» موریانه‌ها از چوب برای تغذیه و محل زندگی استفاده می‌کنند. •...الا دابة الارض تاکل منساته... «پس چون مرگ را بر او مقرر داشتيم جز جنبنده اى خاكى (موريانه) كه عصاى او را (به تدريج) مى‌خورد (آدميان را) از مرگ او آگاه نگردانيد...» «مراد از (دابه الارض) - به طورى که در روایت آمده - حشره معروف به موریانه است ، که چوبها و پارچه ها را مى‌خورد، و مراد از (منساه) عصا است.» آفرینش چوب آتش زنه (مرخ و عفار)، نشانه‌ای از قدرت الهی بر آفرینش مجدد انسانهاست. •وضرب لنا مثلا ونسی خلقه قال من یحی العظـم وهی رمیم. «و براى ما مثلى آورد و آفرينش خود را فراموش كرد گفت چه كسى اين استخوانها را كه چنين پوسيده است زندگی مى‌بخشد.» ۲ - واژه ای مترادفدر این مدخل از واژه‌های « خشب »، « شجر »، «منساه» و «الواح» استفاده شده است. ۳ - عناوین مرتبطتشبیه به چوب (قرآن)؛ تغذیه از چوب (قرآن)؛ چوب آتش‌زنه (قرآن)؛ آیه بودن چوب (قرآن)؛ فواید چوب (قرآن). ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۳۴۰، برگرفته از مقاله «چوب». رده‌های این صفحه : چوب | موضوعات قرآنی
|